Boyun kireçlenmesi, boyun başı gövdeye bağlayan, içindeki omurlardan hayati sinirlerin geçtiği bir organdır. Boyun kireçlenmesi kişinin yaşam kalitesini düşüren, iş gücü kaybına sebep olan, vücutta sinirsel ve damarsal sorunlara neden olan önemli bir rahatsızlıktır. Hareketli iki kemiğin bağlantı noktası eklemlerdir. Eklemleri oluşturan kemiklerin yüzeyinde kıkırdak doku, eklem sıvısı ile bunları saran eklem kapsülü bulunur. Zaman içinde farklı nedenlerden bu yapısını kaybeden eklem kıkırdağında kaygan ve pürüzsüz yapı bozulur. Bu bölgelerde kemik çıkıntıları meydana gelir. Bu durum eklem kireçlenmesi adıyla anılır. Boyun kireçlenmesi de boyunda omurların arasında olan disklerin hasar görmesinden ya da yıpranmasından dolayı oluşur. Bu durum omurilik kanalı ve içinden geçen sinirleri sıkıştırıp, sinirlerin üzerinde baskı yapar.

Bu rahatsızlık insanlarda yaşın ilerlemesiyle artış gösteren bir sorundur. Daha çok 40-50 yaşlarındaki kişilerde meydan gelir. İlerleyen yaş dışında, fazla kilo, aynı pozisyonda kalma, omurga eğrilikleri, tekdüze iş yaşamı gibi etkenler boyun kireçlenmesi açısından risk faktörleridir. Ailede bu rahatsızlığın olması, stres yaşanması, travmalar boyun kireçlenmesinin oluşmasında etkilidir.

Boyun kireçlenmesi etkilerini daha çok sabahları olan ağrılarla gösterir. Gün boyu hareket yapıldığından, boyun kasları daha fazla çalışır ve ağrılarda hafifleme olur. Ancak uzun süre uygun olmayan bir pozisyonda olma ya da uzun süre çalışma gibi etkenler ağrıların artmasını sağlar. Giderek ağrıların özelliği sırta ve kollara kadar yayılır.

Yakınmaları olan hastaların öncelikle öyküsü alınır. Daha sonra kas gücünü ve reflekslerini kontrol edebilmek için fiziksel muayene yapılır. Çekilen röntgenle omurların dizilimi ve birbirine yaklaşımı, kemik çıkıntılarının varlığı değerlendirilir. Bilgisayarlı tomografi sayesinde omurlar arasındaki faset eklemlerde ve omurilik kanalındaki taşmalar değerlendirilir. MR tetkikiyle diskler ve omurilik değerlendirilerek, dokulardaki sıkışma belirlenir. Bu tetkikler sonunda hastaya kesin olarak boyun kireçlenmesi teşhisi konulabilir.

Boyun kireçlenmesi tanısı konulmuş olan hastalarda öncelikle konservatif tedaviler yani ameliyat dışı yöntemler uygulanır. Hastaların ağrıları hafifletilmeye çalışılır. İlaç tedavisiyle yaşam standardını bozan ağrılar tedavi edilmekte ve kireçlenme nedeniyle oluşan kas spazmları çözülmektedir. Kısa süreli boyun korsesi kullanan hastaların, kasları dinlendirilerek ağrıları hafifletilmeye çalışılır. Uygulanan fizik tedaviyle kaslar ve bağlar güçlendirilir, ağrılar azaltılır ve daha sağlam bir omurga elde edilebilir. Fizik tedavi uygulamalarında sıcak ve soğuk uygulamalar ya da elektrik akımı sayesinde kaslar uyarılarak, meydana gelen ağrılar hafifletilmeye çalışılmaktadır. Ağrıların azalmasından sonra hastaya egzersiz programı verilir. Bu egzersizlerle boyun kaslarının kuvvetlenmesi ve duruş düzgünlüğü sağlanmaya çalışılır.

Ayrıca hastalarda kas gevşetici ilaçların kullanımı, ağrı kesiciler, damar açıcılar, B ve D vitaminleri, sinir köklerine yapılan enjeksiyonlar kullanılabilir. Cerrahi uygulamalar ise en son tercih edilen tedavi yöntemidir. Bu tedaviler etkisiz kaldığında, ileri derecede omurga kireçlenmesinde, omurilik ve sinir sıkışması olduğunda cerrahi tedavi uygulanabilir. Burada dokular temizlenerek, omurlardaki kemik çıkıntıları alınır. Omurların hareket etmesi için, aralarına disk protezi yerleştirilir ya da iki omur birbirine tutturulur. Bu tedavilerde hastaların yaşı, hastalığın şiddeti ve yeri dikkate alınır. Hastaların uygun yastık kullanması, uzun süre araç kullanmaması, yüz üstü yatmaması, uzun süre aynı pozisyonda kalmaması gibi tedbirlere de dikkat edilmelidir.